انسان ها چه موقع می میرند؟!

جمعه, ۱۷ فروردين ۱۳۹۷، ۱۱:۲۱ ب.ظ

انسان ها در ظاهر بر اثر بالا رفتن سن و پیری، انواع بیماری ها و یا حوادث و اتفاقات می میرند و زندگی دنیوی آن ها به پایان می رسد! اما حقیقت این است که هر انسان مادامی زنده است که کس یا کسانی را برای دوست داشتن دارد و یا توسط آن ها دوست داشته می شود. روح زندگی با مسئله عشق معنی پیدا می کند، بنابراین اگر کسی را برای دوست داشتن ندارید و یا در این دنیا برای کسی مهم نیستید به زنده بودن خودتان شک کنید!

این شخص لزوما نباید جنس مخالف، همسر و معشوقه شما باشد و میتواند یک دوست، همکلاسی، خواهر و برادر و یا پدر و مادر شما باشد.

تنها به این فکر نکنید که چه کسانی شما را دوست دارند و برایشان مهم هستید و توجه داشته باشید که خود شما هم می توانید با دوست داشتن دیگران به آن ها فرصت زندگی بدهید!

۹۷/۰۱/۱۷

آقای سین

دوست داشتن

عشق

مردن

۱۷ فروردين ۹۷ ، ۲۳:۳۴

رویا رویایى

قشنگ بود و پر از حس لطیف

نفس من که وصل به سه نفره اونا نباشن مى خوام دنیا نباشه مادرم پدرم برادرم

۱۷ فروردين ۹۷ ، ۲۳:۴۴

میم کاف

داشتن یه آدم امن تو زندگی خیلی خیلی خوبه و همینطور خود ادم هم امن باشه و به بقیه احساس امنیت بده

البته اینها فقط شنیده های مننو خودم بی تجربه ام!

۱۸ فروردين ۹۷ ، ۰۰:۰۲

امنیت به معنی خیانت نه...اصلا منظور این حرف این نیست

منظور من از ادم امن زندگی کسیه که تو هر شرایطی کنارم باشه و اینو کاملا حس کنم

مثلا نترسم که چه فکری دربارم میکنه اگر فلان کاری که کردم رو بگم یا نکنه محبتش کم بشه اگر فلان چیز رو دربارم بفهمه و...یه همچین چیزی !

و خب این ادم امن صرفا جنس مخالف نیست!

۱۸ فروردين ۹۷ ، ۰۱:۱۴

fa fa

با حرف میم کاف موافقم ولی یه حقیقتی وجود داره و اون اینه که ما آدم‌ها خیلی چیزها داریم که درباره همدیگه درک نمی‌کنیم. اگر می‌خوایم خوب زندگی کنیم باید این مسئله رو بپذیریم و باهاش کنار بیایم و انتظار نداشته باشیم همه کسانی که دوسشون داریم و افراد اصلی زندگی ما هستن همیشه مارو درک کنن، بالاخره اونا هم آدمن.

۱۸ فروردين ۹۷ ، ۰۷:۵۴

مستر صفری

بله، دوست داشتن و دوست داشته شدن امریست حیاتی و بدون این دو ادم به درد لای جرز دیوار میخوره:)!

۱۸ فروردين ۹۷ ، ۰۸:۵۱

برگ سبز

اتفاقا دیشب داداش کوچیکه از طریق یک ربات ازم پرسید کیو از همه بیشتر دوست داری و من نوشتم هیچ کس! :|

۱۸ فروردين ۹۷ ، ۰۹:۴۹

بانوچـ ـه

مادرم که فوت کرد یکی از دلایل زنده بودن من از بین رفت
اما هنوز زندم چون هنوز دلیل برای زنده موندن دارم

۱۸ فروردين ۹۷ ، ۱۸:۳۰

آذری قیز

حتی من معتقدم این افراد اصلا مرگی براشون متصور نیست چون همیشه در هر زمان اثری ازشون توی زندگی ادم های مختلف هست که باعث بشه هنوز یاد شون کنن.

۲۱ فروردين ۹۷ ، ۲۲:۴۱

Donya Bani

آره دقیقا.امان اینکه نشه کسی رو دوست داشت،نه صرفا جنس مخالفو.کلا جنس آدمو.وگرنه چیزی ک زیاده حیوان.شاید اصن رفتم یه پشمک زنده خریدم اونو دوست بدارم.والا:| ولی مریض میکنم آدمو.بنده یه همستر جیگرطلا خریدم انقد چلوندم بدبختو به فلجیت افتاد قربونش برم.دیگه هیچی دیگه،دادیم دوست خواهر نگهداریش کنه:(

آدما ی عده کثیری شون نمی‌خوان خیلی دوست داشته بشن.همه ی ما هم یه کوه عشق و علاقه ریخته تومون ،هیچکی هم پذیراش نیس.به اسم سیاست و عقل و فرنگی مآبانه ش mature شدن...

۲۱ فروردين ۹۷ ، ۲۲:۵۰

در جوابت به کاربر میم کاف ریپلای میکنم که :

نفست از جای گرم بلند میشه.الان هم جنس خود آدمم احساس امنیت نمیده.واقعا این کلمه خیلی درخشان بود ..امنیت در دوستی.خیلیه ها.

این امنیته همون احساسیه که یه بچه می‌تونه به مادرش داشته باشه وقتی جاشو خیس میکنه ک ب بقیه نگه،البته حس میکنم الآنم مامانا اون اعتمادو نمیشه بهشون داشت.میرن میذارن کف دست بقیه.

حس میکنم دوستیا پوستی شده.صرفا باید برند طور، مد طور، کول طور باشی تا پذیرفته بشی و حتی بپذیری....حتی عشق یا احساس خاصی ب جنس مخالف داشتنم پوستی شده،همه چی لجن طور کلیشه وار یه سرخاب سفیداب روشنفکری و مدرنیته به خودش گرفته....