دختر دایی بنده امسال در کنکور سراسری شرکت کرده و رتبه ی او حدودا ۷۰۰ شده است. حالا پسر دایی خشک مغز بنده که از قضا دانشگاه رفته هم هست و پرستار، با استدلال های پشت کوهی مانعی برای دانشگاه رفتن او شده است!
/ ۱۶ مرداد
الحاقیه: فشارها جواب داد و طبق شنیده ها فعلا پسر دایی تسلیم شده، البته پسر دایی خودش انتخاب رشته کرده براش و معلوم نیست چه کد رشته هایی زده...
/ ۲۱ مرداد
- الو سلام! خوبی زن دایی؟ خونه هستین؟
+ سلام ممنون. آره خونه هستیم
- باشه پس مزاحمتون میشیم الان...
+ خوش اومدین :)
در این موضوع که مهمان حبیب خداست هیچ بحثی نیست! در این که صله رحم هم جزء دین اسلام هستش هم هیچ شکی نیست! اما...
وقتی با چهارتا پسر شیطونش (البته انصافا فقط سه تاشون شیطونن) میان خونه ی ما آخرین امید ها برای تمرکز روی کتاب و جزوه از بین میره... موضوع اونجایی بغرنج تر میشه که خونه ی این بنده خدای ناخوانده (دختر عمه محترم) فقط یه کوچه با ما فاصله داره و تقریبا یک شب در میان این اتفاق می افته...
+ هدفون هم امتحان کردم ولی بعد از چند دقیقه وسط اتاق در حال پشتک زدن مشاهده می شوم! (و یا آهنگ های آرام که امتحان میکنم بعد از چند دقیقه خوابم میبرد:)) )
آقای سین تصمیم گرفته در این فرصت باقی مانده (حدود صد روزه) تا کنکور را به گونه ای وقت خویش را برنامه ریزی و مدیریت نماید که در پایان صد روز هیچگونه پشیمانی و تاسف خوردنی از جمله؛ ای کاش بیشتر درس می خوندم یا ای کاش فلان کارها را نمی کردم و موارد این دست برای وی رخ ندهد و با قلبی آرام پذیرای کارنامه اعمال خویش باشد.
بدین وسیله از تمام امت بلاگرین خداشناس تقاضا می شود ما را از دعای خیر و پیشنهادهای کارشناسی خویش محروم نفرمایید.
قبلا از بذل توجهات و همکاری شما دوستان عزیز سپاسگذاریم.
